Hoe verkondig je als mens iets voor de allereerste keer?Waar ligt de schatkist met de meest zeldzame woorden begraven?
Sinds de verlichte mens de wereld naar zijn hand kneedde zijn ze mysterieus verdwenen. Bestaan ze werkelijk of zijn ze zoals vele dingen een hoopgevende illusie?
Want geef nu toe. Alles is al gezegd. Alles is al geschreven. Alle combinaties zijn gevormd.
Wat rest me nog?
Ik weiger de woorden van een ander te lenen, want het zijn niet de mijne, niet de jouwe en zeker niet de onze.
Wat moet ik doen? Hoe kan ik je ogen openen zonder de mijne te sluiten?
Ik zou dansen op het hoofd van een sfinx. Ik zou elk korreltje zand door mijn vingers laten glijden. Op zoek naar dat ene druppeltje in een droge woestijn. Ik zou het voor eeuwig over mijn lippen laten rollen, zonder te drinken.
Maar alles is al gezegd.
Alles is al geschreven.
Ik kan geen kant op.
Woorden zijn mijn gevangenis.
Ik zwijg.
Tot jij mij bevrijdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten