Het trouwfeest van mijn schoonbroer piept vanachter de donkere wolken. Nog twee keer slapen! Alle hens aan dek. Ik heb mijn man en mijn niet-trouwende schoonbroer met een flinke zweep aangespoord om iets op poten te zetten. Ik heb my husband nog eens extra schoppen onder zijn gat moeten geven. Je kent dat wel bij mannen. De intentie is er wel, maar meestal blijft het daarbij. Ze zeggen zo vaak: ik heb er aan 'gedacht' om bloemen mee te brengen, of ik 'had' je wel willen verrassen met een romantisch uitstapje. En daar moeten wij, vrouwen, maar mee tevreden zijn.
We zijn, wel veel te laat, met zen vieren samengekomen om te brainstormen. De twee broers hadden natuurlijk weinig inspiratie. De twee ideeën kwamen van de 'schone' zussen. Mijn idee was het enige dat nog praktisch haalbaar is. De laatste dagen was ik zoet met de uitwerking ervan. Mijn man heeft er eens van ver naar gekeken en zag dat het (voor hem) goed was.
Het liefdesleven van het feestende koppel is het romantische equivalent van een spraakmakende blitscarrière. Na negen maand getrouwd voor de wet, na tien maand een huis gekocht en na elf maand zwanger. En zaterdag nog het katholieke ritueel en het feest. Daarna nog een paar maand wachten en het eerste liefdeskind wordt geboren. Live life to its full potential!
Het lijkt wel alsof ze de tijd willen inhalen. Mijn schoonbroer wordt dit jaar 29. Nog jong, maar de kaap van de 30 zeilt dichterbij. Als je als vrouw na je 30ste nog single bent, dan begint je biologische klok een wanhopig lied te dreunen. En geloof me, 'Sex and the city'-toestanden zijn in de realiteit eerder een rariteit en véél minder sexy. Als dertigjarige man krijg je nog uitstel van executie, maar toch begint het bij velen te kriebelen om zich te settelen. Mijn schoonbroer had al in jaren geen vaste relatie meer gehad. Zijn ouders maakten zich al zorgen dat hij nooit meer van straat zou geraken. Maar hij is uiteindelijk van straat geveegd door een passionele tornado, getemd door de godin van de liefde, verloren in de evolutionaire predispositie.
We gaan de bruidegom op het feest onderwerpen aan een vadertest. Het publiek mag ook deelnemen, vandaar de naam 'de nationale vadertest'. We proberen op een humoristische wijze te achterhalen of hij een goede papa zal zijn. En nu maar afwachten of er ook effectief zal gelachen worden. Hoe meer hij klungelt, hoe beter de voorstelling. Dus schoonbroertje van mij, ik zie je graag, maar ga asjeblieft een beetje af. Alles voor de show!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten