Dames, heren en transseksuelen. Wijsgerigen en randdebielen. Hoogwaardigheidsbekleders en uitschot van de maatschappij. Familieleden van het zevende knoopsgat. En ja, ook jij. Ja jij! Jij virtueel verdwaalde sterveling! Het is bijna zover. Embrace yourself. Tel de uren af. Ons wereldbeeld zal grondig door elkaar geschud worden. Houd je vast aan de takken van de bomen en kijk naar omhoog. Je zult je ogen niet geloven.
Heb je al gehoord van een zekere Blossom Goodchild? Ik geef het toe, ik had ook nog nooit van haar gehoord. Ze is een Australische actrice en schrijfster (waarschijnlijk lid van de derderangs club). Zij heeft de hele wereld op z’n kop gezet! Met wat vraag je je af? Heb ik nu iets gemist? Met gechannelde informatie over de verschijning van een gigantisch buitenaards ruimteschip. Gechannelde informatie? Ja, je leest het goed, gechannelde informatie. De aliens planten informatie in haar brein. Waarschijnlijk omdat er bij haar toch veel ruimte is. Een gigantisch buitenaards ruimteschip? Zeg, mensen je hebt toch zeker wel Indepence Day gezien? De aliens noemen zich ‘de Federatie van Licht’en zullen laten zien dat er leven elders in het universum is. Geef toe, wie heeft er nu nog nooit een stijve nek gehad van naar boven te turen? Wie heeft zich nog nooit afgevraagd wat zich in die eindeloze leegte afspeelt? Ik alvast wel.
Maar voor mij wordt de gebeurtenis extra groot, want we zijn voortbestemd, dat weet ik zeker. Ik heb de puntjes van het lot verbonden.
Welke puntjes? Ja, ik hoor je al denken. Ik heb ook speciale gaven. Verdorie, je gelooft me niet he? Wacht maar ik zal je eens de rilling van je leven bezorgen. Op 1 augustus 2008 maakte dame Blossom bekend dat een ruimteschip in de lucht zal verschijnen voor een periode van drie dagen. 1 augustus is mijn verjaardag. Drie is mijn lievelingsgetal. Stom toeval zou je kunnen denken. Maar wacht, er komt meer.
De buitenaardse wezens zullen zich uiten op 14 oktober 2008. Dat is tevens de magische dag dat mijn jongste zoontje 4 jaar wordt. Zeg nu zelf, dat kan toch geen toeval zijn? En het strafste: Dante keek al naar de sterren voor hij geboren werd. Als het ultieme voorteken.
Wat de aliens voor ons in petto hebben, dat weet ik niet zeker. Voor zo een geavanceerd ras zijn ze toch niet zo duidelijk in hun communicatie. Zijn wij de eerste die hen in levende lijve mogen aanschouwen of is Dante één van hen, vermond als een onschuldig kind? Ik denk het laatste. Nee, eigenlijk weet ik het zeker. Mijn sterrenkijker komt van de sterren. Hij is momenteel ziek, waarschijnlijk een bijwerking van de beginnende transformatie. Ik heb het altijd geweten dat hij speciaal is. En nu kan ik het niet meer ontkennen: hij is niet van deze wereld.
Voor zijn verjaardag heb ik het ideale cadeau gevonden: de piramide van playmobil. Speelgoed voor een kind, een cadeau met een bijzondere symbolische betekenis voor een buitenaards wezen. Een piramide werd door de oude Egyptenaren immers gezien als een trap naar de hemel of als de oerheuvel waaruit alle leven is ontstaan. Alleen vraag ik me nu af of ik nu nog pannenkoeken moet bakken of niet. Ik weet helemaal niet of een alien pannenkoeken eet. Misschien prefereert hij een broodje met zwavelzuur. Of moddersoep, want dat maakt hij nu ook al zelf. En zal hij nog tevreden zijn met kinderchampagne? Moet ik nog pampers kopen? Deze en andere praktische vragen houden mij wakker. Je wordt niet elke dag mama van een ruimtewezen. Hoe zal ik met hem moeten communiceren? Zal hij praten zonder de lippen te bewegen? Rechtstreeks in mijn hoofd? Ik hoop van niet. Want dan zal ik nooit mijn oren kunnen sluiten. Soms heb ik het gevoel dat hij nu al een andere taal spreekt. Zo lijkt hij bijvoorbeeld helemaal niet meer te weten wat het woordje 'nee' betekent. En wat zal het geven als hij zich plotseling sneller dan het licht kan voortbewegen? Snik, geen enkel kind zal nog tikkertje met hem willen spelen.
En weet je waar ik me het meeste zorgen over maak? Hoe zal ik hem beschermen? Dante zal beroemder worden dan de paus en Michael Jackson (op zijn hoogtepunt) samen. Moet ik nu ook een glazen mobiel kastje kopen? Of doe ik beter een bod op Never Never land? Zal hij nog naar school kunnen gaan? Zal hij überhaupt nog naar school mogen gaan?
En het allerergste, hetgeen mijn moederhart het diepste raakt, is de volgende vraag: Zal hij ook veel vijanden hebben? Mensen die zich bedreigd voelen. Want, geef nu toe, hij wordt zo een beetje de nieuwe Jezus en we weten allemaal hoe dat verhaal afgelopen is...
